Tijdens ons bezoek aan Catalonië hebben we diverse activiteiten gedaan. Paardrijden in de Pyreneeën was daar eentje van, en wat voor één!
Mijn gezin en paarden zijn over het algemeen niet echt vrienden. Het zijn prachtige beesten hoor, maar het liefst van een afstandje.
We moesten dus behoorlijk buiten onze comfortzone treden om deze tocht te maken.
Maar wat was het een mooie rit en wat ben ik trots op de jongens dat ze de hele rit op het paard zijn gebleven. Op het eind hadden ze er zelfs lol in.
Het startpunt van onze rit is bij Hípica Peufort in Sort. De eigenaar spreekt alleen Catalaans, maar hij heeft twee jongeren bij zich die Engels spreken en kunnen vertalen.
We krijgen een haarnetje en een cap die we opzetten en wandelen naar de andere kant van het weiland waar een aantal paarden klaar staan. Ze zijn al voorzien van een zadel. dus we worden één voor één op een paard gezet.
De jongens en ik vinden het reuze spannend, het is toch best hoog als je op de rug van een paard zit. We krijgen een hele korte uitleg hoe we de teugels vast moeten houden en zijn dan klaar voor vertrek.
Nou ja, klaar voor vertrek…. De jongens schrikken best als de paarden waar ze op zitten, uit zichzelf de eigenaar op zijn paard gaan volgen. Ze raken een beetje in paniek omdat ze niet weten wat ze moeten doen en willen eigenlijk direct weer afstappen.
Maar de man sust ze een beetje en loopt daarna door. De paarden met de jongens volgen trouw en langzaamaan beginnen we een beetje te begrijpen dat we de paarden niet zelf hoeven sturen. Die volgen gewoon de baas. Onze taak is dus erop blijven zitten.
Vanaf de manege moeten we een stukje afdalen naar het dorp. Daar moeten we een weg oversteken en over de brug naar de andere kant van de rivier rijden.
Dit stukje van de route vind ik reuze spannend. Naast ons rijden auto’s en er wandelen mensen over de stoep. Er gaan allerlei scenario’s door mijn hoofd hoe mijn paard kan schrikken van het verkeer en op hol slaat.
Maar stil staan midden op het zebrapad had ik niet voorzien. En ik maar proberen om het beest weer aan het stappen te krijgen. En dat lukte maar niet. Was ze aan het plassen… hihihi. En daar had ze even tijd voor nodig.
Over de brug gaan we rechtsaf om de rivier te volgen. Langzaam raken we wat meer vertrouwd met paardrijden. Al schudt het paard van Tycho wel regelmatig met zijn hoofd en is wat onrustig.
De paarden van Patrick en Zeb zien telkens wat lekkers in de berm en stoppen regelmatig om een hapje te nemen.
Zo vordert de rit gestaag tot we bij een mooi plekje bij de rivier komen waar we wat foto’s gaan maken. De paarden worden naast elkaar gezet zodat we er met zijn viertjes op kunnen.
En dan komt het mooiste deel van de rit. Vanaf de rivier gaan we wat meer het bos in. We steken een klein riviertje over en rijden aan de overkant verder het bos in.
Het is prachtig om deze omgeving op de rug van een paard te ontdekken. Al moeten we wel regelmatig wegduiken voor laag hangende takken.
We steken een tweede keer het riviertje over en lopen nog wat verder het bos in. Het paard van Tycho blijft erg onrustig en eigenlijk wil hij het liefste afstappen en terug wandelen.
Onze gids biedt uitkomst. Hij heeft een touw bij zich en bindt het paard eraan vast. De rest van de rit begeleidt hij Tycho en zijn paard met dit touw waardoor de rit voor beiden wat relaxter verloopt.
Terug richting het dorp rijden we door wat heuvelachtig gebied. Al zijn het kleine korte afdalingen en klimmen, het is toch wel bijzonder hoe de paarden hun weg omhoog en omlaag weten te vinden.
En zo beginnen we er alle vier best lol in te krijgen. De laatste kilometer door het dorp naar de manege zitten we best relaxed op het paard.
Terug bij de manege worden we geholpen met afstijgen. Het is best weer even wennen om op eigen benen te staan. En blijkbaar had ik mijn benen best krampachtig om het paard gehouden. Ze voelden erg stijf aan.
We nemen wat te drinken en ondertussen zet de baas van de manege een boogschietschijf neer. Dat is leuk, we doen allemaal een paar pogingen om de roos te raken. En dan spelen we een potje wie de meeste punten bij elkaar kan schieten. Zeb is de grote winnaar!
En dan is het tijd om afscheid te nemen van de baas en begeleiders van Hípica Peufort. De kleine manege in Sort met ongeveer 12 paarden en 2 ezels. Je kan gerust bij hen aankloppen als je wilt paardrijden in de Pyreneeën. Voor ons was het een belevenis om nooit te vergeten!
Wij bezochten de Pyreneeën op uitnodiging van Catalonië.
In de Pyreneeën zijn vele outdoor mogelijkheden. Wij hebben er naast paardrijden ook geraft en gewandeld. Lees daar alles over in onze blogs Raften op de Noguera Pallaresa rivier met Ràfting Llavorsí en Wandelen in National Park Aigüestortes
(Zie je de knop niet? Log dan in op je Facebook account en/of geef Facebook toestemming om cookies te gebruiken)