De Spessart is een laaggebergte op de grens tussen Hessen en Beieren. Hier liggen de plaatsen Hanau en Steinau an der Strasse, waar de gebroeders Grimm zijn geboren en opgegroeid. En er zijn veel leuke activiteiten te doen voor een vakantie met kinderen.
De Spessart is onze tweede stop bij onze korte vakantie in Hessen. Het is nog een flinke rit vanuit het Werratal in Noord-Hessen. Na bijna 2 uur komen we aan in Gelnhausen.
Hier worden we ontvangen door de dames van Spessart Tourismus. Zij vertellen ons het één en ander over de regio en de verschillende activiteiten die hier te doen zijn. En over de bijzondere overnachtingen die ons te wachten staan.
Uiteraard gaan we op zoek naar de sprookjes van de gebroeders Grimm. Maar we beginnen met iets heel anders…
In Duitsland zijn veel zogenaamde wildparken. Een soort dierentuinen, met vooral inheemse dieren. En waar veel ruimte is voor de dieren, veel meer in de traditionele dierentuinen.
Ook de Alte Fasanerie is onderverdeeld in hele grote, afgezette stukken bos. Hier leven onder andere wisenten, wilde zwijnen, damherten en elanden. Er zijn ook verblijven voor wolven en voor lynxen.
Het is heel warm vandaag. De bomen bieden wel een beetje verkoeling, maar het is een hele opgave om de lange paden in het park te bewandelen. Helaas is ook de roofvogelshow afgelast, het is te heet voor de dieren om veel te vliegen. Nadadt we ook de verblijven voor de kleinere dieren bekeken hebben, houden we het voor gezien.
We zetten koers naar Langenselbold. Hier ligt de Kinzigsee, het enige zwemmeer in de wijde omgeving. Het is er dan ook behoorlijk druk, het valt niet mee om een parkeerplekje te vinden. En dat doordeweeks, terwijl er toch ook betaald moet worden om hier te mogen zwemmen.
Eenmaal binnen gaan we op zoek naar Moritz Martin van Sensosports. Hij gaat ons leren om staand te peddelen: Stand Up Paddling dus.
Vooraf denken we dat dit redelijk eenvoudig moet zijn. Thuis hebben we een oude surfplank waarmee we vaak gaan zwemmen. Daarop balanceren zal toch ongeveer hetzelfde zijn toch? Dat blijkt toch een beetje tegen te vallen.
De boards zijn breed en stevig, maar met lucht gevuld. Dat maakt ze wat lastiger om op te balanceren. Zolang je stilstaat gaat het goed, maar ja.
Zeb en Tycho vinden het helemaal geweldig.. Ze hebben de grootste lol en proberen elkaar eraf te duwen. Ook het peddelen zelf vinden ze leuk, zeker als Moritz ze oefeningen en trucjes laat doen op het board.
Het is ook een heerlijke verkoeling met het hete weer om af en toe in het water te vallen. Na anderhalf uur hebben we er pas genoeg van…
Het wordt tijd om ons hotel voor de komende twee nachten op te zoeken, en dat is een bijzondere…
We zetten koers naar Jugendzentrum Runneburg, vlakbij het gelijknamige kasteel. Hier is sinds kort het Röhrenhotel neergezet. Dit bestaat uit een vijftal grote rioolbuizen, waar bedden in geplaatst zijn.
Dat is wel even omschakelen, na het heerlijke pension in Meissner. Hier hebben we heel weinig ruimte. Dat wil zeggen: in de buizen. Daaromheen hebben we ruimte zat. Grote sportvelden, sporthal met zwembad en grote kleedkamers liggen vlakbij.
Op het complex worden kampen gegeven (school-, sport- of andere kampen). Er lopen dus diverse groepen kinderen rond. Zo ook bij de kantine, waar we mogen aanschuiven voor een buffet.
Maar dat valt even tegen: het is een broodbuffet. En dat terwijl we zo’n trek hadden in een echte Duitse maaltijd. Bovendien is er geen glutenvrij brood voor Tycho. Uit beleefdheid eten we een klein beetje, maar gaan dan toch op zoek naar een restaurant in een dorp vlakbij…
‘s Avonds keren we terug bij onze “buizen”, net op het moment dat de hitte van vandaag wordt opgevolgd door onweer. Het is even flink schrikken en schuilen in de buizen. Maar de verkoeling is meer dan welkom. Het is nog steeds erg warm als we gaan slapen.
De volgende morgen staat Steinau op het programma. Dit is ook weer een erg mooi stadje. Met vakwerkhuizen, een leuk plein en een burcht in het centrum. Maar wij komen vooral voor het Grimm museum.
In het pand waar de gebroeders Grimm zijn opgegroeid is dit museum opgezet. Het is een traditioneel museum, met erg veel informatie over de 2 broers. En ook over de derde broer, Ludwig Emil, die een begenadigd tekenaar was.
Op de eerste verdieping is het pas tijd voor de sprookjes, Hier kunnen we bij vele kleine diorama’s raden welk sprookje het betreft. We blijken er toch wel erg veel te kennen.
In andere kamers kunnen we luisteren naar sprookjes, en zien we vele attributen over sprookjes die in de loop der jaren verzameld zijn.
In een ander pand bevindt zich het museum van de oude weg Frankfurt-Leipzig, toen deze nog met koetsen werd bereden. Steinau was één van de 13 stops op de route, waar men voor het donker binnen de stadmuren moest zijn. Erg interessant om te ontdekken hoe het reizen in die tijd ging.
Na het museumbezoek maken we een rondje door het dorp. Bij de sprookjesfontein spetteren we elkaar nat. En in de burcht komen we de gelaarsde kat tegen, die rondleidingen geeft. En daarna genieten we van een lekkere maaltijd in één van de restaurantjes.
In de middag bezoeken we een andere attractie van Steinau: de Teufelshöhe, oftewel Duivelsgrot. Dit is de enige druipsteengrot van Hessen. Met helmen op en jassen aan volgen we de gids.
In de kleine grotten horen we verhalen over de ontdekking van de grotten, de vleermuizen, en de stalagmieten en stalagtieten. Interessant, maar in vergelijking met de grotten in de Ardennen stellen deze niet erg veel voor.
Onze laatste activitei in de Spessart is een bezoek aan het kasteel van Ronneburg, of eigenlijk Burg Ronneburg. Dit mooie kasteel hebben we vanuit het jeugdcentrum al boven op de berg zien liggen.
Als we er aankomen worden we met open armen ontvangen. Enthousiast wordt ons wat over het kasteel verteld, en dan mogen we zelf naar binnen.
We moeten vooral een kijkje gaan nemen bij de put, en dat doen we dan ook. Deze is maar liefst 96 meter diep. Er staat een emmer bij een kraantje. Die vullen we en gooien het water dan naar beneden. Er volgt een tijdje niets, en dan pas horen we hoe het water beneden aankomt.
We kunnen met een muntje ook het licht in de put aanzetten. Dan zien we ook hoe diep hij is. En ook leuk is het looprad, waarmee men vroeger het emmertje naar beneden liet zakken. Wat een superleuk begin van het bezoek aan dit kasteel!
De rest van het kasteel is ook erg mooi. In de verschillende vertrekken liggen allerlei oude atributen. Niet afgeschermd achter glas of touwen ofzo, dus we kunnen overal bij.
Zo kunnen we de martelwerktuigen goed bekijken. En het vuurtje in de keuken opstoken. En kijken wat er in de kisten zit (onder andere een skelet!). Enzovoorts.
Moe van het klimmen in de torens (mooie uitzichten!) verlaten we het kasteel. Om vervolgens in de bijbehoren Biergarten plaats te nemen.
Naast de biertuin blijkt er ook een restaurant te zijn, die bovendien tot 21 uur open blijft. Na ons biertje kiezen we dus iets lekkers uit de menukaart. Omdat het wat koeler wordt gaan we naar binnen voor de maaltijd. En daar worden we wederom verrast.
Wat een prachtig ingericht restaurant heeft Burg Ronneburg! Met harnassen, middeleeuwse wapens enzovoorts. Als het eten dan ook nog eens van uitstekende kwaliteit is, en de bediening top, dan keren we helemaal blij weer naar het jeugdcentrum terug.
De volgende morgen nemen we afscheid van onze buizen van het Röhrenhotel bij het jeugdcentrum. Het was even wennen, maar uiteindelijk hebben we hier een prima verblijf gehad.
Wanneer je een eenvoudige accommodatie zoekt, vergelijkbaar met een kleine tent op een camping, dan is het Röhrenhotel een prima mogelijkheid. Net als op een camping moet je voor de WC en douche naar een ander gebouw. Maar die faciliteiten zijn verder prima, en de rest ook.
Het ontbijt is prima verzorgd. En het personeel is erg vriendelijk en behulpzaam. Het heeft ons dus aan niets ontbroken.
(Zie je de knop niet? Log dan in op je Facebook account en/of geef Facebook toestemming om cookies te gebruiken)