In het Noorden van de Duitse deelstaat Hessen, ten Oosten van Kassel, ligt het Werratal. Een letterlijk en figuurlijk prachtig Sprookjesgebied, waar wij een paar daagjes mochten vertoeven.
Het gebied tussen de rivieren Fulda en Werra staat ook bekend als Geo-Natuurpark Vrouw Holle land (Frau-Holle-land). Dit natuurpark rond de berg Meissner is in 1962 opgericht om de verbinding tussen mens en natuur te herstellen. En dat is aardig gelukt.
Vrouw Holle zelf hebben we niet gezien (hoewel ze er zeker wel is!). Maar we hebben wel genoten van de natuur, de prachtige dorpjes, de gastvrijheid en de bijzondere herinneringen aan het grensgebied met voormalig Oost-Duitsland.
Maar eerst brachten we een kort bezoek aan Kassel.
Kassel is de stad waar de gebroeders Grimm gestudeerd hebben. Ter ere hiervan is het museum Grimmwelt hier in 20xx gebouwd. Op een prachtige plek op een mooie heuvel in de natuur.
Velen kennen de gebroeders Grimm alleen van de sprookjes. Maar zij waren ook de samenstellers van het eerste Duitse Woordenboek. In het museum zien we een deel van de honderdduizenden papiertjes, met op ieder papiertje één woord. En we zien de verschillende delen waar het woordenboek uit is opgebouwd. Na het overlijden van de gebroeders Grimm hebben vele anderen dit werk voortgezet.
In het museum staan ook veel prachtige diorama’s van papier. Hierin wordt het tijdsbeeld waarin de broers leefden weergegeven. Onder andere de Franse bezetting en de armoede van die tijd zie je hierin terug.
Die Franse bezetting was in zekere zin ook de reden dat de gebroeders Grimm sprookjes gingen verzamelen en documenteren. Zij waren bang dat deze verhalen, van generatie op generatie doorverteld, zouden verdwijnen als de Fransen hun taal aan het Duitse volk zouden opdringen.
De broers hebben al die sprookjes dus niet zelf verzonnen. Ze verzamelden ze, schreven ze op, soms met eigen aanpassingen, en documenteerden ze zo voor het nageslacht.
In het museum is natuurlijk ook volop aandacht voor de beroemde sprookjes. Op een moderne manier worden ze uitgebeeld. Zo kan je als Sneeuwwitje plaatsnemen in het huisje van de 7 dwergen. En laat de grootmoeder (of is het de wolf) je schrikken wanneer je als Roodkapje bij haar op bezoek gaat. Zeb en Tycho vinden het prachtig.
Wat ze ook geweldig vinden is het scheldkanon. Als je daar een scheldwoord in brult, krijg je er één in het Duits terug. Hilarisch!!
Voordat we Kassel verlaten willen we graag de grootste bezienswaardigheid van deze stad zien. Op een hoge heuvel ligt de leeuwenburcht in een groot park. Dit park loopt verder omhoog naar een beeld van Hercules helemaal bovenaan.
Van boven naar beneden zijn kunstmatige watervallen en fonteinen aangelegd. Alleen op zondag en op woensdag wordt het water omhoog gepompt. Vervolgens stroomt het in verschillende waterspellen naar beneden, wat een prachtig spektakel oplevert.
Wij zijn er helaas op maandag, dus geen waterspelen. Maar toch is het een hele bezienswaardigheid. We zijn helemaal naar boven gereden, naar de Hercules. Van daaruit kijken we naar beneden. Het is een prachtig uitzicht over het park en over de watervallen, ook al stroomt er geen water.
Helaas hebben we geen tijd om meer van het park te bezoeken, dat moeten we een volgende keer zeker nog doen.
Het is nog ruim een half uur rijden vanuit Kassel naar ons hotel, wat in Meissner-Germerode ligt. De Meissner is een berg, met daar omheen een natuurpark. Het is ook een gemeente, met verschillende dorpen zoals Germerode.
Ons hotel Zum Wilhelm wordt sinds enkele maanden gerund door Nederlanders. Petra en haar zus Astrid hebben de stap gewaagd om te emigreren en hier dit hotel te runnen. Hun echtgenoten volg(d)en later dit jaar, en ook hun moeder is mee naar Duitsland.
Zum Wilhelm is een mooi hotelletje, en we voelen ons er direct thuis. Nederlandse gastvrijheid, met Duitse charme, wat wil je nog meer?
Voor we gaan eten rijden we nog een stuk omhoog op de Meissner. Hier bevindt zich een leuk blotenvoetenpad. Over een afstand van ruim een kilometer gaan we over allerlei obstakels, en door allerlei bakken met verschillende inhoud. Heel erg leuk, zeker de modderbakken.
We dineren in het Meissner hof in Germerode. Bettina van het toeristenburo vertelt ons hier meer over de streek. Onder andere over de klaprozen die hier eind juni/begin juli in grote velden in bloei staan. We hebben ze helaas net gemist.
De volgende morgen staat een bezoek aan het Grensmuseum op het programma. De grens tussen Hessen en Thuringen die hier loopt, was vroeger de grens tussen Oost- en West-Duitsland. Het ijzeren gordijn dus.
Een stuk van dat ijzeren gordijn is hier in originele staat behouden gebleven. En daarbij is een museum opgesteld met allerlei attributen uit die tijd.
Zeb en Tycho vinden het natuurlijk leuk om alle voertuigen te zien. Van trabantjes, tot tanks en grote helicopters. Maar ze luisteren ook aandachtig naar de verhalen over het ijzeren gordijn, de hekken, het stuk niemandsland en de wachttorens met soldaten.
We maken ook een ritje langs het stuk ijzeren gordijn (dit dien je van tevoren aan te vragen). Heel indrukwekkend om hier zo te rijden. We stappen uit om een originele wachttoren te beklimmen. En we horen het verhaal van een Oost-Duitse man die hier in het niemandsland is neergeschoten. Een kruis ter nagedachtenis staat nog op de heuvel.
Na dit indrukwekkende stukje geschiedenis is het tijd voor iets vrolijkers. We rijden naar het centrum van het dorp Bad Sooden.
Mooie vakwerkhuizen vind je hier in bijna ieder dorp. Maar dit is wel het mooiste dorp met deze huizen wat we ooit gezien hebben. Mooie straatjes rond een groot park, en met bijzondere gebouwen.
Bad Sooden is ooit rijk geworden door de zoutmijnen die zich hier bevonden (hé waar hebben we dat eerder gehoord? Inderdaad, in Lunenburg). Inmiddels is het zout niet meer zoveel waard, maar de bronnen bleken ook nog een heilzame werking te hebben. En dus vind je hier een groot complex weldadige Thermen.
Tegenover de Thermen ligt een minigolf parcours. En dat is altijd een succes bij onze jongens. We worden zeer gastvrij ontvangen en doen snel ons rondje over het mooie parcours. Snel, want we worden even later alweer verwacht voor de lunch.
Die lunch krijgen we bij restaurant Pelican, in het andere deel van Bad Sooden: Allendorf. Dit ligt aan de andere kant van de snelweg. En het heeft al net zoveel prachtige vakwerkhuizen. Geen wonder dat men ons ook dit deel graag wil laten zien.
De lunch is overheerlijk. De jongens eten huisgemaakte burgers. En voor Tycho is die speciaal glutenvrij, helemaal top! Ook onze schnitzel en curry-room gerechten zijn heerlijk. Met een voldaan gevoel gaan we weer verder.
We rijden weer een kwartiertje verder en komen dan aan in Eschwege. Net buiten dit dorp ligt de Leuchtberg, een beboste heuvel die we beklimmen om bij het Kletterwald te komen.
Een klimpark dus. Dat doet het altijd goed bij Zeb en Tycho. En ook bij ons. Na de instructie gaan we snel op pad.
Klimmen hebben we al vaker gedaan. Tycho gaat voorop en haakt vlot de karabijnhaken aan de beveiligingsdraad. Patrick gaat erachteraan en kan hem nauwelijks bijhouden. Zeb gaat wat rustiger en zorgvuldiger te werk, maar klimt ook vlot over de obstakels.
Het is een leuk parcours. Met bekende onderdelen, maar ook een paar uitdagende. Zo rij je met een sleetje over de kabels, en klim je over kratjes en skies op andere gedeelten.
We doen 3 van de 5 routes. Helaas is Tycho nog te jong om routes 4 en 5 te doen. En dat terwijl hij van ons de rapste is op vrijwel alle onderdelen. Gelukkig boden de andere routes ook nog voldoende uitdagingen.
Vanaf de heuvel zagen we door het bos al dat we vlakbij een groot meer waren. En na het klimmen gaan we een kijkje nemen bij deze Werratalsee. En we zijn blij verrast.
Wat een prachtig vakantieplekje is dit. Er ligt een camping bij het meer, met daarbij een heerlijk klein strandje met grasvelden en speeltoestellen. We genieten hier even van het prachtige uitzicht over het meer, met daarachter onder andere een mooi kasteel.
Het was weer een vol programma vandaag. En hoewel er eigenlijk nog veel meer in de omgeving te zien is, besluiten we terug te gaan naar ons hotel. Genoeg is genoeg, en bovendien willen we ook de Biergarten daar eens goed inspecteren.
En dat blijkt helemaal geweldig. We zitten heerlijk in de schaduw in de grote tuin. De kat en honden van Petra en Astrid komen rustig bij ons kijken. De jongens klimmen nog even in de klimboom achter in de tuin. En later genieten we van een heerlijk diner. Wat een top-plekje hebben ze toch uitgekozen.
Helaas vertrekken we de volgende dag alweer. Het Werratal in Hessen heeft ons hart gestolen. We moeten hier zeker nog eens terugkomen, onder andere om Vrouw Holle te ontmoeten.
Wil je ook op vakantie met de kinderen naar dit sprookjesachtige gebied? Kijk dan op onze pagina over de Sprookjesroute op de website.
(Zie je de knop niet? Log dan in op je Facebook account en/of geef Facebook toestemming om cookies te gebruiken)